“प्रत्युत्तर पत्रमा उल्लेख गरेको बाहेक छुट हुन गएको तपाईंको कुनै जिकिर छ कि?” भन्ने प्रश्न गर्दै न्यायधीशले राधिकाको मुखमा पुलुक्क हेर्छन् । गंभिर र भावुक मुद्रामा उभिएकी राधिकाको मुखबाट कुनै आवाज निस्केन, केवल अनुहार मात्र बोल्यो । मुखाकृतिको अध्धयन गर्नाले मात्र उनी भित्रको बेदना पूर्णरुपले बुझ्न नसकिएपनि त्यहाँ असजिलोपना भने प्रष्ट झल्किन्थ्यो । न्यायधीश रवाफीलो स्वरमा पून बोले “ईजलासमा नबोलेर न्याय पाईंदैन”
राधिकाले पनि ओजीलो पारामा जवाफ दिईन् “मैले न्याय प्राप्तिको विश्वाश गरेकी पनि छैन”
राधिकाको पेचिलो शब्दबाणले आहत भएका न्यायधीश विस्मित हुँदै कागजतर्फ हेरेर पढ्दै कानुनी प्रश्न गर्छन “म मेरो पतिको सतमा छु ।मेरो पेटमा छ महिनाको गर्भ छ ।कुनै परपुरुषसँग मेरो सम्पर्क भएको छैन ।मलाई कुल ईज्जत अनुसार खान लाउनको ब्यबश्था होस । म सम्बन्ध बिच्छ्द गर्न चाहन्न ।” भन्ने प्रत्युत्तर पत्र तपाईंको हैन?
“मेरो त होईन मेरा शुभेच्छुकहरुको हो।”
राधिकाको यो भनाईले न्यायधीशमा विस्मयता बढ्दै गयो र ट्वाल्ल परे।
मिसिल पेश गर्ने एकजना विचारी नाके स्वरमा बोले”यो आईमाईको त दिमाग ठीक छैन जस्तो छ श्रीमान “।
न्यायधीश विचारीसँग जंगिए “दिमाग ठीक छैन भन्ने हामीसँग के प्रमाण छ”
“इजलास मै यस्तो सिङ न पुच्छरको कुरा गरेपछि अरु के चाहियो र श्रीमान विचारी” ङिच्च हाँसेर कपाल कन्याए ।
न्यायधीश गंभीर भएर राधिका तर्फ हेर्छन ।राधिकाको शीर झुकेको भएपनि नूर गिरेको थिएन ।उनको भावपूर्ण अनुहारका तेजिला आखाँले घरि भुँई र घरि न्यायधीशको अनुहारलाई घोची रहेका थिए।उनका बाबु, दाजु र अन्य माईतीहरु ईजलासको बाहिर पट्टि थिए। इजलासको गतिविधीसँग बिचराहरु अनभिज्ञ थिए ।आफ्नै छोरी र बहिनीबाट उनीहरुको योजना भत्किरहेको कुरा उनीहरुलाई के अड्कल ?
छोटो समयको स्तब्धतालाई तोड्दै न्यायधीशले पून राधिकालाई कोट्याउने प्रयत्न गर्छन “तपाईंको प्रत्युत्तर पत्र झुट्ठा हो त?”
केहि अन्कनाएर राधिका बोल्छिन “मेरो हित चिन्तकहरुले गर्न लगाएको कुरा म कसरी भनौं”
“तपाईंको श्रीमानसँग सहबास भएको छ कि छैन त?”
“छैन” राधिका निर्धक्क भन्छिन ।
“त्यसो भए तपाईंलाई वादीले लगाएको आरोपमा तपाईं सावित हुनुभयो ।यो मुद्दामा तपाईंको हार हुन्छ “”मेरो जीत हुदैन न्याय पाउँदिन त मैले अगाडी नै भनिसकेकी छु”
न्यायधीशको बल्ल बल्ल पलाएको तुजुकलाई राधिकाको जवाफले निस्तेज पारिदियो ।न्यायधीश पून सोच मग्न भए ।उनलाई यो घटना अभुतपुर्व लाग्यो ।आजसम्मको सबभन्दा असजिलोपना यसैलाई ठाने।प्रतिवादीले वादीकै पक्षमा न्याय मागेको र प्रत्युत्तर पत्रमा एउटा कुरा अनि मुखले अर्को कुरा माग्ने झगडिया न उनले कहिल्यै भेटेका थिएनन् ,न त यस्तो होला भन्ने सोचाई नै थियो ।उनले पढेको कानुन र न्याय शास्त्रमा यस्तो कुरा उल्लेख पनि थिएन ।उनको इजलासमा यस्तो खालको झगडिया उभिएकै थिएन।जे होस कानुनको सम्राट हो, सधैं कागज प्रमाणको घोडामा सवार गर्छ । लिखितमका अगाडी बकितमको के अर्थ? प्रत्युत्तरपत्रमै लेखिएको कुरा सत्य मान्नुपर्छ।कानुनले न्याय नगरेपनि फैसला त गर्नै पर्छ ।यस्तै सोचाईले गर्दा न्यायधीशको असमन्जस्यताको स्थितीमा केहि परिवर्तन आयो र फेरि राधिकाको अनुहारतर्फ हँसिलो दृष्टी फैलाएर सोध्छन:
‘खैर जे सुकै होस, एउटा कुरो भन्नुस, तपाईंको पेटमा भएको गर्भ कस्को हो?”
“मेरो पेटको गर्भ अरु कसैको हुनै सक्तैन।त्यो मेरो हो।आफ्नो पेट भित्रको बस्तुपनि अरु कसैको हुन सक्छ र?”